Program Tasarımında Temel Kavramlar Nelerdir? (Ders 2)

Merhaba arkadaşlar,

En son makalemizde assembly dilinde kalmıştık. bu makalemiz de diğer kavramlara devam etmeden önce kısaca işletim sistemine değinmek istiyorum. Bu da konumuzla alakalı olduğundan kısaca bir açıklayalım. İşletim sistemi, bilgisayar donanımı ile kullanıcı ve programlar arasında etkileşimi sağlayan, kullanıcıya ve sonradan yazılacak programlara birtakım hazır imkanlar sunan, donanım olsun yazılım olsun sistem kaynaklarını paylaştıran ve yöneten yazılım ağırlıklı bir sistemdir.

Bir bilgisayar donanımı, üzerinde koşan işletim sistemiyle anlamlıdır ve genel davranışını işletim sistemi özellikleri belirler. DOS, Windows, UNIX, LINUX bilinen işletim sistemleridir.

Dosya: Birbiriyle yakın ilişkili verilerin biraraya getirilip saklama birimleri üzerinde saklanmasına dosyalama denilir; bir çeşit paketleme yöntemidir. Dosya ise birbiriyle ilişkili bilgiler saklandığı pakettir; her dosyanın en temelde bir adı, uzantısı ve ne tür veri içerdiğini gösteren türü vardır. Dosyalar saklama birimleri üzerinde tutulur.
 
Dosya Sistemi: Saklama ve yedekleme birimlerinde saklanan dosyaların düzenlenmesini sağlar. Yani dosyaların saklanmış düzenini belirtir. Genel olarak, dosyalama sisteminde sepet (folder) kavramı kullanılmaktadır.
 
Karakter Tablosu: Bilgisayar ortamında metinleri, yazıları oluşturmak için kullanılan çizelgelerdir. Bellekte sayılar tutulur; ancak bir metin, harflerin, bir dilin gramer yapısına göre anlamlı bir şekilde sıralanmasında oluşur. Dolayısıyla bir metni bilgisayar belleğinde saklama için harf ile sayı dönüşümü yapan çizelgeler tutulur. Bilgisayar dünyasında en çok kullanılan karakter tablosu ASCII ve Uniode olarak adlandırılanlardır.
 
String: Doğal bir dildeki sözcüğe, cümleye karşılık gelen bir terimdir.Bilgisayar belleğimdeki verinin sayısal olarak değil de karaktersel düzeyde değerlendirmesiyle oluşur.
 
Dinamik / Statik Bellek Kullanımı: Bir değişkene ait bellek alanının önceden saklı tutulması yöntemine statik bellek kullanımı; tersi durumda, gerektiği anda bellekten yer istenmesine dinamik bellek kullanımı olarak adlandırılır. Büyükçe bellek gereksinimlerinin dinamik karşılanması, bilgisayarın var olan belleğinin verimli kullanılmasını sağlar; bellek gerektiğinde kullanılır ve işi bitince serbest bırakılır.
 
Veri Yapısı: Bilginin bellekte tutulma şeklini ve düzenini gösterir. Programlama dillerinde, genel olarak tamsayı, kesirli sayı, karakter ve sözcük saklanması için temel veri yapıları vardır. Böylesi temel veri yapıları dışında farklı veri yapılarına gereksinim duyulursa programcı tarafından tanımlanır. Veri yapısı verinin bilgi olmasını sağlar; aynı veri farklı veri yapılarında farklı bilgiler olabilir.
 
Veri Modeli: Verilerin birbirleriyle ilişkisel veya sırasal durumunu gösterir; problemin çözümü için kavramsal bir yaklaşım yöntemidir denilebilir. Çok yalın olmayan problemler bir veri modeline yaklaştırılarak çözülebilir.
 
Uygun veri modeliyle çözüme gidilmeyen problemler, çoğu zaman çözümsüz kalmakta veya tasarımcısı tarafından “bellek yetmiyor” , “bilgisayarın hızı yetmiyor” gibi sebeplerle yarım bırakılmaktadır. Uygulamada her problem, doğası gereği en uygun bir veri modeline sahiptir; bu modelin yazılım geliştiricisi veya programcı tarafından görülebilmesi gerekir. Daha sonra bu veri modeline dayanılarak algoritmik ifadeler ortaya koyulmalıdır.